Analiza według stanów granicznych
W metodologii obliczeń z wykorzystaniem teorii "Stanów granicznych" bezpieczeństwo konstrukcji weryfikowane jest poprzez porównanie zmiennej utrzymującej (siła utrzymująca, wytrzymałość, nośność) do zmiennej powodującej zniszczenie (siła przesuwająca, naprężenie).
gdzie: | Xpas | - | Zmienna zapobiegająca zniszczeniu (siła utrzymująca, wytrzymałość, nośność) |
Xpas | - | Zmienna powodująca zniszczenie (siła przesuwająca, naprężenie) |
Xact określane jest na podstawie parametrów obliczeniowych gruntów i obciążenia:
- parametry gruntów redukowane są poprzez odpowiednie współczynniki
- obciążenia (ich oddziaływania) są zwiększane przez odpowednie współczynniki
Xpas określa się przyjmując następujące założenia:
- parametry gruntów redukowane są poprzez odpowiednie współczynniki
- wyznaczony odpór konstrukcji redukowany jest poprzez odpowiednie współczynniki
Można stwierdzić, że metoda "Stanów granicznych" jest metodą bardziej nowoczesną i adekwatną w porównaniu do metody "Współczynnika bezpieczeństwa". Jednakże nie jest tak prosta i klarowna.
Nowoczesne normy wykorzystywane do weryfikacji bezpieczeństwa konstrukcji (EN 1997, LRFD) bazują na metodzie stanów granicznych. Dodatkowo, wprowadzają one zróżnicowane wartości współczynników częściowych dla oddziaływań korzystnych lub niekorzystnych.
Szczegółowy opis metody dla poszczególnych programów i typów konstrukcji można znaleźć w następujących rozdziałach: Analiza Ścian i konstrukcje oporowe, Stateczność zbocza, Fundament bezpośredni, Pal, Stateczność zbocza skalnego, Mikropale, Pal CPT, Grupa pali).