Nośność
Maksymalną nośność pojedynczego pala wyznacza się z wykorzystaniem wartości oporu gruntu pod stożkiem qc dla i-tego badania metodą sondowania statycznego, wg równania:
gdzie: | Fmax, i | - | maksymalna nośność pala wyznaczona wg i-tego badania CPT |
Fmax, base, i | - | maksymalny opór podstawy pala wyznaczony wg i-tego badania CPT | |
Fmax, shaft, i | - | maksymalny opór na pobocznicy pala wyznaczony wg i-tego badania CPT |
W przypadku prowadzenia obliczęń według współczynnika bezpieczeństwa lub teorii stanów granicznych, nośność pojedynczego pala jest średnią arytmetyczną dla n obliczonych nośności:
Jeżeli analiza wykonywana jest według normy EN 1997-2, lub NBN EN1997-1 ANB, ostateczna nośność pala jest zależna od współczynników korelacyjnych ξ3 i ξ4.
Jeżeli analiza wykonywana jest według normy NEN 6743, to podejście dla większej liczby badan CPT jest inne i wynika bezpośrednio z normy NEN 6743 (pkt 5.3.2.2).
Maksymalny opór podstawy pala Fmax, base wyznaczany jest wg wzoru:
gdzie: | Abase | - | pole powierzchni podstawy pala |
pmax, base | - | maksymalne parcie pod stopą pala wg badań CPT |
Maksymalny opór na pobocznicy pala Fmax, shaft wyraża wzór:
gdzie: | Op | - | powierzchnia pobocznicy pala w gruncie nośnym |
pmax, shaft | - | maksymalna siła oddziałująca na pobocznicę (tarcie) wg badań CPT | |
ΔL | - | długość pala; długość, w której aktywowane jest tarcie na pobocznicy lub długość poszerzonej podstawy | |
z | - | wymiar pionowy wzdłuż osi pala |
Obliczenia maksymalnego oporu podstawy pala pmax, base oraz maksymalnej siły działającej wzdłuż pobocznicy pmax, shaft wykonywane są według metody wybranej w zakładce "Pale CPT".