Rzut stereograficzny
Podczas definiowania geometrii klina i powierzchni poślizgu za pomocą rzutu stereograficznego, program wyświetla poszczególne powierzchnie za pomocą ortodrom (o równej powierzchni netto) półkulistego rzutu Lamberta.
Schemat rzutu stereograficznego (Lamberta)
Test Marklanda wykorzystuje rzut stereograficzny ortodromy do wykreślenia kinematycznej możliwości zniszczenia klina skalnego. Geometria Klina skalnego jest rysowana na rzucie stereograficznym z wykorzystaniem ortodromy reprezentującej lico zbocza oraz nieciągłości powierzchni poślizgu 1 i 2 (patrz rysunek). Koło tarcia jest także rysowane na rzucie, kąt tarcia na nieciągłościach mierzony jest od północy a środek koła jest jest środkiem rzutu stereograficznego. Szary obszar na rysunku to strefa pomiędzy ortodromą reprezentującą lico zbocza i kołem tarcia. Gdy miejsce przecięcia dwóch nieciągłości (1 i 2) znajduje się w szarym obszarze, wówczas zniszczenie jest kinematycznie możliwe.
Kinematyczna możliwość klina skalnego (wykres testu Marklanda w rzucie stereograficznym)
Widok geometrii klina sklanego jest wspomagany elementami wykresu testu Marklanda. Umożliwia to określenie rzutu stereograficznego kinematyki klina skalnego.
Rysunek testu Marklanda