Bierne parcie gruntu - teoria Sokolovskiego
Bierne parcie gruntu wyznaczane jest z następującego wzoru:
gdzie: | Kpg | - | współczynnik biernego parcia gruntu dla gruntów niespoistych |
Kpc | - | współczynnik biernego parcia gruntu ze spoistości | |
Kpp | - | współczynnik biernego parcia gruntu z obciążenia | |
σz | - | pionowe, normalne naprężenie całkowite |
Poszczególne wyrażenia do wyznaczania wielkości biernego parcia gruntu oraz powierzchni poślizgu są kolejno wprowadzone; znaczenie poszczególnych zmiennych wynika z Rys.:
Powierzchnia poślizgu biernego parcia gruntu wg Sokolovski’ego
Kąty opisujące powierzchnię poślizgu:
gdzie: | φ | - | kąt wewnętrznego tarcia gruntu |
δp | - | ||
β | - | nachylenie zbocza |
Wektor promienia powierzchni poślizgu:
Jeżeli ω < 0 obie proste krawędzie strefy r1 i r2 nakładają się numerycznie i tworzą płaszczyznę poślizgu w miejscu nakładania. Współczynniki biernego parcia gruntu Kpg, Kpp, Kpc wynikają z:
gdzie: | φ | - | kąt wewnętrznego tarcia gruntu |
δp | - | ||
α | - | nachylenie tylnej ściany konstrukcji |
Dodatkowe zmienne: ipg, ipp, ipc, gpg, gpp, gpc, tpg, tpp, tpc
dla: | | | | |
| | | | |
| | | | |
| | |||
| |
gdzie:
Dla gruntów z wartością zero kąta tarcia wewnętrznego stosuje się następujące wyrażenia do wyznaczenia współczynników biernego parcia gruntu:
gdzie:
Literatura:
Sokolovski, V.V., 1960. Statics of Soil Media,Butterworth, London.